Hogwart

Felix Winkler

Trzy kwardranse po przybyciu pociągu Express Londyn-Hogwart, Felix znalazł się na przepięknych błoniach zamku. Młodzieniec często i energicznie rozglądał się do okoła, starając dostrzec się każdy szczegół tego, jakże pięknego krajobrazu, który w środku lata wygląda jak z bajki. Felix przysiadł na jednej z okolicznych ławeczek i oparł się wygodnie. Mrużył oczy, gdy chłodny wiatr obijał się o jego twarz, chłodząc jego górne partie ciała.

Dobrze, że nie założyłem szkolnej szaty, bo bym się chyba usmażył...

Powiedział do siebie w myślach Felix, spoglądając na swój zielony podkoszulek z godłem Slytherinu na piersi. Duma apawała go, gdy myślał o tym, że jest w Stytherinie.
Felix siedząc wygodnie na ławeczce myślał o tym... a raczej starał wyobraźic sobie co będzie działo się tutaj, gdy w szkole przybędzie więcej uczniów...

Szalone Porty

Za krzaczkiem siedział chochlik i obserwował chłopaka spod grzywki. Po chwili jednak stwierdził, że mało go to interesuje i ponownie zaczął się użalać nad sobą.

Barbastella Barbastellus

Barbastella przechadzała się po Blłoniach, kiedy nagle ujrzała w krzaczkach jakąś kirową zasłonę pajęczych włosów. Zaciekawiona podeszła do niej szepcząc "Sasuke-kuuuun....ugh, ugh!"

Felix Winkler

Felix wstał z ławki, by rozprostować kości i postanowił przejść się samotnie do okoła alejek. Spacerował dłuższy czas z rękoma w kieszeni od jeansów i pogwizdując sobie od czasu do czasu ulubione jego piosenki. Na błoniach panowała taka cisza, że Felix słyszał dokladnie każdy swój krok, każdy szelest liści na drzewach i krzewach.

Elizabeth Arbullus

Nagle ktoś wyskoczył zza jego pleców krzycząc: A buuuu!
Była to Elizabeth, którą nie wiedzieć czemu rozpierało wielkie szczęście. Ona również nie włożyła na siebie szkolnej szaty.
- Hej Felix! - przywitała się z chłopakiem, którego pierwszy raz w życiu widziała na oczy.

Felix Winkler

Felix podskoczył energicznie i szybko odwrócił się w stronę dziewczyny.

- Witaaj! - oznajmił z uśmiecheem, ale jeszcze z lekkim szokiem. - Z kąd znasz moje imię? - spytał z zaciekawieniem.

Nagle zorientował się, że juz nie maszeruje, tylko po długim spacerze stoi w miejscu i rozmawia z Elizabeth.

Elizabeth Arbullus

- Nie wiem - odpowiedziała Elizabeth. Sama była zdziwiona, że zna imię tego chłopaka.

Felix Winkler

Felix uśmiechnął się do dziewczyny promiennie i wyciągnął ręke w jej stronie. Pomyślał, żę skoro rozmawiają... to wypada się przywitać.

- A więc tak, zeby było oficjalnie. Felix jestem. - dodał i uśmiechnął sie po raz kolejny do Elizabeth.

Akurat oboje stali obok ławeczki, więc chłopak usiadł na niej i patrzył się "z dołu" na dziewczynę...

Elizabeth Arbullus

Elizabeth usiadła obok niego.
- A więc żeby tak podtrzymać tę... eee... oficjalność, to ja jestem Elizabeth -powiedziała i uścisnęła dłoń chłopaka.

Felix Winkler

- Wieem to było głupie... z tą oficjalnością. - zrobił głupią, a jednocześnie zawstydzoną minę. - Czasem mi odbija. - dodał po chwili z uśmiechem.

Oparł się dłońmi o siedzenie ławki i zaczął wpatrywać się w piękne korony drzew i przebijające się przez nie słońce.